ελαβα το εξής mail και θέλω να το μοιραστώ μαζί σας....
Ακούστε τώρα μια αληθινή ιστορία, που διάβασα σ’ ένα παλιό βιβλίο.
«Κείνα τα χρόνια κάποιοι κουκουλοφόροι, που κανείς δεν ήξερε ποιοι ήταν, έβγαιναν κάθε τόσο στους δρόμους και έσπαζαν τα τζάμια των μαγαζιών. Τότε η κυβέρνηση έβγαλε ένα όρντινο, να πιάνει η αστυνομία κάθε έναν που φορούσε μια κουκούλα και μετά να τον στέλνουν στη φυλακή για δέκα χρόνια. Έπιασαν λοιπόν πολλούς και τους έστειλαν στη φυλακή κι ανάμεσά τους και κάποιους που φορούσαν το χειμώνα το σκούφο τους χαμηλά για να μην κρυώνουν τ’ αυτιά τους.
Είδαν κι απόειδαν οι κουκουλοφόροι και έκαναν συμβούλιο. Τότε ένας, ο πιο έξυπνος είπε: Εγώ θα σας πω τι θα κάνουμε. Θα ντύσουμε δέκα γαϊδάρους με κουκούλες. Η αστυνομία θα ορμήσει να πιάσει τους γαϊδάρους με τις κουκούλες κι εμείς θα σπάζουμε τα τζάμια. Κι αυτό έγινε. Μόλις τους είδαν όρμησαν επάνω τους τα ματ, σύμφωνα με τις εντολές που πήραν και τους λιάνισαν στο ξύλο. Γκάριζαν οι γάιδαροι και τους έβλεπαν μ’ ορθάνοιχτα μάτια γεμάτα απορία και ικεσία. Κι όσο έτρωγαν ξύλο, τόσο κλωτσούσαν στον αέρα. Κι ένας ο πιο ζωηρός άρπαξε με τα δόντια του το χέρι ενός αστυνομικού, που είχε βγάλει κι όλας το πιστόλι. Τότε η σφαίρα έφυγε και χτύπησε τον ίδιο τον αστυνομικό. Είναι δολοφόνοι, σκοτώστε τους, φώναζαν όλοι και σκότωσαν τον άτυχο το γάιδαρο. Στους άλλους έβαλαν τις χειροπέδες και τους πήγαν στο τμήμα. Μετά πάλι ξύλο, μετά ανάκριση και κρατητήριο. Στο μεταξύ οι άλλοι, εκείνοι, χωρίς τις κουκούλες, αφού έσπασαν όσα τζάμια ήθελαν, έφυγαν, όπως πάντα, με την ησυχία τους και πήγαν να πιουν κανένα ουζάκι να χαλαρώσουν.»
Υ.Γ. Αν βρίσκετε αυτή την ιστορία αρκετά σοβαρή, τότε προωθήστε την.
Τετάρτη 8 Απριλίου 2009
Τετάρτη 1 Απριλίου 2009
Τρίτη 31 Μαρτίου 2009
ΑΣΤΑ ΝΑ ΠΑΝΕ ΓΕΝΙΚΩΣ
Ε, ΡΕ, ΠΑΤΡΙΔΑ ΤΙ ΜΑΣ ΚΑΝΕΙΣ...
εδωπέρα τα βρίσκεις όλα, από την απόλυτη καραγκιοζιά ως τον απόλυτο κρετινισμό...Πες και'συ κάτι ρε avastahti, τι έγινε η αγανάκτησή μου αβάααασταχτηηηηη
εδωπέρα τα βρίσκεις όλα, από την απόλυτη καραγκιοζιά ως τον απόλυτο κρετινισμό...Πες και'συ κάτι ρε avastahti, τι έγινε η αγανάκτησή μου αβάααασταχτηηηηη
Σάββατο 28 Μαρτίου 2009
Πέμπτη 19 Μαρτίου 2009
ΠΡΟΘΕΣΗ ΚΑΙ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΤΗΤΑ
Σήμερα μου έστειλε το παρακάτω κείμενο ο Ίππος ο Χλωρός, που είχε καιρό να εμφανιστεί τριγύρω. Το παραθέτω όπως το έλαβα:
ΒΛΕΠΩ ΣΤΙΣ ΚΟΙΝΩΝΙΕΣ ΤΟΥ ΠΡΟΗΓΜΕΝΟΥ ΔΥΤΙΚΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ ΕΝΑΝ ΚΑΤΑΣΤΑΤΙΚΟ ΧΑΡΤΗ ΥΠΑΡΞΗΣ ΠΟΥ ΒΑΣΙΖΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΕΝΝΟΙΑ ΤΗΣ ΠΡΟΘΕΤΙΚΟΤΗΤΑΣ. ΑΥΤΗ Η ΠΡΟΘΕΤΙΚΟΤΗΤΑ ΕΜΕΝΑ ΜΟΥ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΣΑΝ ΧΕΙΡΙΣΤΙΚΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΣΑΝ ΥΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ ΙΔΙΟΤΕΛΗΣ ΚΑΙ ΑΠΟΔΟΣΙΜΟΣ. ΕΞΗΓΟΥΜΑΙ.
ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΘΕΛΩ ΝΑ ΠΩ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ, ΜΟΝΟ ΕΝΑΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΚΑΘΑΡΟΣ ΑΠΟ ΙΔΙΟΤΕΛΕΙΑ ΚΑΙ ΕΓΩΙΣΤΙΚΑ ΠΑΘΗ ΚΑΤΑ ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑ ΑΞΙΩΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΣΚΕΙ ΤΗΝ ΠΡΟΘΕΤΙΚΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΠΡΟΚΑΛΕΣΕΙ ΤΕΡΑΣΤΙΕΣ ΒΛΑΒΕΣ ΣΤΟΥΣ ΣΥΝΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΤΟΥ, Ή ΕΝ ΠΑΣΗ ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΙ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΕΝΑ ΓΟΥΡΟΥΝΙ ΠΟΥ ΔΙΑΧΕΙΡΙΖΕΤΑΙ ΩΣ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΑ ΤΟΥΣ ΓΥΡΩ ΚΑΙ ΕΝΑ ΑΡΠΑΚΤΙΚΟ ΠΟΥ ΛΥΜΑΙΝΕΤΑΙ ΤΟΥΣ ΠΟΡΟΥΣ ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ ΓΥΡΩ ΤΟΥ ΓΙΑ ΝΑ «ΜΕΓΑΛΩΣΕΙ» ΚΑΙ ΝΑ «ΕΞΕΛΙΧΘΕΙ». ΕΝΝΟΩ ΟΤΙ, ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΟΣΟΙ ΚΙΝΟΥΝΤΑΙ ΑΠΟ ΕΝΣΤΙΚΤΟ, ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΑ ΜΙΑ ΕΝΝΟΙΑ ΑΘΩΟΙ ΛΟΓΩ ΤΗΣ ΠΕΝΙΑΣ ΤΟΥΣ ΩΣ ΠΡΟΣ ΤΗ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΤΟΥΣ ΚΑΤΑΛΟΓΙΣΘΟΥΝ ΕΞ ΟΛΟΚΛΗΡΟΥ ΟΙ ΠΡΑΞΕΙΣ ΤΟΥΣ. ΟΜΩΣ, ΕΚΕΙΝΟΙ ΜΕ ΤΗΝ «ΠΡΟΘΕΤΙΚΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΕΩΣ»ΑΝΑΠΤΥΓΜΕΝΗ ΣΤΟ ΦΟΥΛ, ΤΙ ΕΧΟΥΝ ΝΑ ΠΟΥΝ ΟΤΑΝ ΛΥΜΑΙΝΟΝΤΑΙ ΤΗ ΓΗ; ΘΑ ΣΑΣ ΠΩ...ΟΤΙ ΟΙ ΑΛΛΟΙ, ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΑΝΑΠΤΥΧΘΟΥΝ ΤΟΣΟ, ΑΣ ΧΑΘΟΥΝ, ΚΑΘΟΤΙ Ο ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ ΚΕΡΔΙΖΕΙ. ΘΑ ΠΟΥΝ ΟΤΙ ΟΙ ΕΡΓΑΤΕΣ ΤΟΥ ΤΡΙΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΖΩΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΥΠΟΔΟΥΛΟΙ ΣΤΗ ΔΥΣΗ...ΘΑ ΠΟΥΝ ΟΤΙ ΟΙ ΜΑΥΡΟΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΩΤΕΡΟΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ, ΚΑΙ ΑΡΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΕΧΟΥΝ ΙΣΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΣΕ ΕΝΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΘΕΜΕΛΙΩΘΕΙ ΠΡΟΣ ΧΑΡΙΝ ΤΩΝ «ΑΝΑΠΤΥΓΜΕΝΩΝ»ΚΑΙ ΣΤΟ ΟΠΟΙΟ ΑΥΤΟΙ ΔΕΝ ΕΙΧΑΝ ΛΟΓΟ ΠΟΤΕ. ΘΑ ΠΟΥΝ ΟΤΙ ΟΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ, ΕΠΕΙΔΗ ΕΙΝΑΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΠΟΛΥΠΛΟΚΕΣ ΚΑΙ ΕΧΟΥΝ ΕΝΑ ΣΩΜΑ ΚΑΙ ΕΝΑ ΜΥΑΛΟ ΕΥΑΙΣΘΗΤΟ, ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΥΠΟΤΑΣΣΟΝΤΑΙ ΣΤΟΥΣ «ΙΣΧΥΡΟΤΕΡΟΥΣ» ΑΝΔΡΕΣ ΟΙ ΟΠΟΙΟΙ ΛΥΜΑΙΝΟΝΤΑΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΚΑΙ ΟΡΕΓΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟ ΤΟΥΣ ΤΑ ΠΑΝΤΑ, ΜΕ ΤΗΝ «ΠΡΟΘΕΤΙΚΟΤΗΤΑ ΤΟΥΣ». ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΔΙΚΑΙΟ ΤΟΥ ΙΣΧΥΡΟΤΕΡΟΥ. ΑΥΤΟ ΗΤΑΝ ΠΑΝΤΑ. Ε, ΤΟΤΕ, ΜΗ ΜΑΣ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑΖΕΤΕ, ΠΑΙΔΙΑ. ΑΥΤΟ ΤΟ ΞΕΡΑΜΕ ΚΑΙ ΜΟΝΟΙ ΜΑΣ. ΟΝΟΜΑΖΟΥΜΕ ΤΟ ΑΡΠΑΚΤΙΚΟ ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΡΑΣΙΤΟ ΜΕ ΕΥΓΕΝΕΙΣ ΟΡΟΥΣ. ΔΕΝ ΠΑΥΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΑΡΠΑΚΤΙΚΟ ΚΑΙ ΠΑΡΑΣΙΤΟ. ΜΟΥ ΛΕΤΕ ΟΤΙ Η ΔΥΝΑΜΗ ΘΕΛΕΙ ΠΑΝΤΟΤΕ ΝΑ ΕΠΙΒΛΗΘΕΙ. ΣΥΜΦΩΝΟΙ, ΓΙΑ ΝΑ ΕΧΕΙ ΛΟΓΟ ΥΠΑΡΞΗΣ. ΟΜΩΣ, ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΦΡΟΝΤΙΣΤΙΚΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΤΟΥ ΑΛΛΟΥ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΟΥ; ΟΠΩΣ Ο ΓΟΝΕΑΣ ΒΟΗΘΑ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΤΟΥ ΟΧΙ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟ ΚΑΤΑΣΤΗΣΕΙ ΚΑΠΟΤΕ ΑΥΤΟΝΟΜΟ ΚΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΟ, ΑΛΛΑ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟ ΝΕΜΕΤΑΙ, ΕΤΣΙ ΚΑΙ ΟΙ ΕΞΟΥΣΙΑΣΤΕΣ, ΟΤΑΝ ΒΟΗΘΟΥΝ, ΒΟΗΘΟΥΝ ΓΙΑ ΝΑ ΕΞΑΡΤΗΣΟΥΝ ΚΑΙ ΝΑ ΥΠΟΔΟΥΛΩΣΟΥΝ. ΤΟΤΕ, ΠΑΙΔΕΣ, ΜΗ ΒΟΗΘΑΤΕ ΚΑΘΟΛΟΥ. ΜΟΝΗ ΛΥΣΗ Η ΦΥΓΗ, ΑΛΛΑ ΠΟΥ ΝΑ ΠΑΣ ΟΤΑΝ ΣΕ ΚΥΝΗΓΑΝΕ ΓΙΑ ΝΑ ΣΟΥ ΕΠΙΒΑΛΛΟΥΝ «ΤΟ ΚΑΛΟ ΣΟΥ»;ΜΕ ΘΡΑΣΟΣ ΗΘΙΚΟΥ ΑΠΟΤΙΜΗΤΗ ΤΩΝ ΠΑΝΤΩΝ. ΝΑΙ, ΑΓΑΠΕΣ ΜΟΥ, ΕΣΕΙΣ ΞΕΡΕΤΕ ΚΑΛΥΤΕΡΑ. ΕΣΕΙΣ ΕΙΣΤΕ ΟΙ ΕΚΛΕΚΤΟΙ ΤΟΥ ΘΕΟΥ, ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΟΛΟΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΡΟΣΚΥΝΑΝΕ. ΑΙ ΣΙΧΤΙΡ. ΣΕ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ, ΤΙ ΘΕΛΕΤΕ; ΕΧΟΥΜΕ ΚΟΙΝΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ; ΟΧΙ. ΕΓΩ ΨΑΧΝΩ ΝΑ ΒΡΩ ΤΟ ΔΡΟΜΟ ΜΟΥ, ΜΕ ΚΑΛΟΥΝ ΟΛΟΙ ΟΙ ΔΡΟΜΟΙ, ΜΕ ΦΩΝΑΖΟΥΝ ΟΛΕΣ ΟΙ ΘΑΛΑΣΣΕΣ. ΕΙΜΑΙ ΑΛΗΤΗΣ ΣΤΗΝ ΨΥΧΗ. ΔΕ ΘΕΛΩ ΝΑ ΜΕ ΠΡΟΣΚΥΝΑΝΕ, ΚΑΙ ΔΕ ΘΕΛΩ ΝΑ ΜΟΥ ΦΟΡΤΩΝΟΝΤΑΙ. ΔΕ ΘΕΛΩ ΚΑΝ ΝΑ ΜΕ ΑΓΑΠΑΝΕ. ΘΕΛΩ ΝΑ ΜΕ ΣΥΝΤΡΟΦΕΥΟΥΝ ΓΙΑ ΛΙΓΟ ΚΑΙ ΕΠΕΙΤΑ Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΤΟ ΔΡΟΜΟ ΤΟΥ. ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΤΟΣΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΩ ΚΑΝΕΙ, ΛΟΓΙΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΩ ΠΕΙ, ΣΚΕΨΕΙΣ ΠΟΥ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΝ ΚΑΠΟΙΟΝ Η ΚΑΤΙ ΝΑ ΤΙΣ ΕΝΕΡΓΟΠΟΙΗΣΕΙ. ΟΠΩΣ ΛΕΓΕΤΑΙ, ΑΠΕΙΡΑ ΣΗΜΕΙΑ ΣΤΟΥΣ ΝΕΥΡΩΝΕΣ ΤΟΥ ΕΓΚΕΦΑΛΟΥ ΑΠΟ ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΤΟ ΣΗΜΕΙΟ ΜΟΥ, Η ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΜΟΥ, ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΠΕΡΑΣΕΙ ΑΚΟΜΑ. ΤΟΣΑ ΧΡΟΝΙΑ ΦΥΛΑΚΗ ΔΕΝ ΑΡΚΟΥΝ ΓΙΑ ΝΑ ΕΚΤΙΣΩ ΤΗΝ ΠΟΙΝΗ ΤΟΥ ΟΤΙ ΓΕΝΝΗΘΗΚΑ; ΘΑ ΣΑΣ ΠΩ ΕΓΩ. ΣΕ ΛΙΓΟ ΑΠΟΦΥΛΑΚΙΖΟΜΑΙ. ΓΙΑ ΝΑ ΒΟΗΘΗΣΩ ΤΟΥΣ ΑΔΕΡΦΟΥΣ ΜΟΥ ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ ΕΚΕΙ ΕΞΩ ΜΟΝΟΙ ΚΑΙ ΑΒΟΗΘΗΤΟΙ, ΧΩΡΙΣ ΦΩΝΗ ΚΑΙ «ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΤΗΤΑ», ΓΑΜΩ ΤΟ ΚΕΡΑΤΟ ΜΟΥ.
ΒΛΕΠΩ ΣΤΙΣ ΚΟΙΝΩΝΙΕΣ ΤΟΥ ΠΡΟΗΓΜΕΝΟΥ ΔΥΤΙΚΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ ΕΝΑΝ ΚΑΤΑΣΤΑΤΙΚΟ ΧΑΡΤΗ ΥΠΑΡΞΗΣ ΠΟΥ ΒΑΣΙΖΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΕΝΝΟΙΑ ΤΗΣ ΠΡΟΘΕΤΙΚΟΤΗΤΑΣ. ΑΥΤΗ Η ΠΡΟΘΕΤΙΚΟΤΗΤΑ ΕΜΕΝΑ ΜΟΥ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΣΑΝ ΧΕΙΡΙΣΤΙΚΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΣΑΝ ΥΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ ΙΔΙΟΤΕΛΗΣ ΚΑΙ ΑΠΟΔΟΣΙΜΟΣ. ΕΞΗΓΟΥΜΑΙ.
ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΘΕΛΩ ΝΑ ΠΩ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ, ΜΟΝΟ ΕΝΑΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΚΑΘΑΡΟΣ ΑΠΟ ΙΔΙΟΤΕΛΕΙΑ ΚΑΙ ΕΓΩΙΣΤΙΚΑ ΠΑΘΗ ΚΑΤΑ ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑ ΑΞΙΩΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΣΚΕΙ ΤΗΝ ΠΡΟΘΕΤΙΚΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΠΡΟΚΑΛΕΣΕΙ ΤΕΡΑΣΤΙΕΣ ΒΛΑΒΕΣ ΣΤΟΥΣ ΣΥΝΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΤΟΥ, Ή ΕΝ ΠΑΣΗ ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΙ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΕΝΑ ΓΟΥΡΟΥΝΙ ΠΟΥ ΔΙΑΧΕΙΡΙΖΕΤΑΙ ΩΣ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΑ ΤΟΥΣ ΓΥΡΩ ΚΑΙ ΕΝΑ ΑΡΠΑΚΤΙΚΟ ΠΟΥ ΛΥΜΑΙΝΕΤΑΙ ΤΟΥΣ ΠΟΡΟΥΣ ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ ΓΥΡΩ ΤΟΥ ΓΙΑ ΝΑ «ΜΕΓΑΛΩΣΕΙ» ΚΑΙ ΝΑ «ΕΞΕΛΙΧΘΕΙ». ΕΝΝΟΩ ΟΤΙ, ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΟΣΟΙ ΚΙΝΟΥΝΤΑΙ ΑΠΟ ΕΝΣΤΙΚΤΟ, ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΑ ΜΙΑ ΕΝΝΟΙΑ ΑΘΩΟΙ ΛΟΓΩ ΤΗΣ ΠΕΝΙΑΣ ΤΟΥΣ ΩΣ ΠΡΟΣ ΤΗ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΤΟΥΣ ΚΑΤΑΛΟΓΙΣΘΟΥΝ ΕΞ ΟΛΟΚΛΗΡΟΥ ΟΙ ΠΡΑΞΕΙΣ ΤΟΥΣ. ΟΜΩΣ, ΕΚΕΙΝΟΙ ΜΕ ΤΗΝ «ΠΡΟΘΕΤΙΚΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΕΩΣ»ΑΝΑΠΤΥΓΜΕΝΗ ΣΤΟ ΦΟΥΛ, ΤΙ ΕΧΟΥΝ ΝΑ ΠΟΥΝ ΟΤΑΝ ΛΥΜΑΙΝΟΝΤΑΙ ΤΗ ΓΗ; ΘΑ ΣΑΣ ΠΩ...ΟΤΙ ΟΙ ΑΛΛΟΙ, ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΑΝΑΠΤΥΧΘΟΥΝ ΤΟΣΟ, ΑΣ ΧΑΘΟΥΝ, ΚΑΘΟΤΙ Ο ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ ΚΕΡΔΙΖΕΙ. ΘΑ ΠΟΥΝ ΟΤΙ ΟΙ ΕΡΓΑΤΕΣ ΤΟΥ ΤΡΙΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΖΩΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΥΠΟΔΟΥΛΟΙ ΣΤΗ ΔΥΣΗ...ΘΑ ΠΟΥΝ ΟΤΙ ΟΙ ΜΑΥΡΟΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΩΤΕΡΟΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ, ΚΑΙ ΑΡΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΕΧΟΥΝ ΙΣΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΣΕ ΕΝΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΘΕΜΕΛΙΩΘΕΙ ΠΡΟΣ ΧΑΡΙΝ ΤΩΝ «ΑΝΑΠΤΥΓΜΕΝΩΝ»ΚΑΙ ΣΤΟ ΟΠΟΙΟ ΑΥΤΟΙ ΔΕΝ ΕΙΧΑΝ ΛΟΓΟ ΠΟΤΕ. ΘΑ ΠΟΥΝ ΟΤΙ ΟΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ, ΕΠΕΙΔΗ ΕΙΝΑΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΠΟΛΥΠΛΟΚΕΣ ΚΑΙ ΕΧΟΥΝ ΕΝΑ ΣΩΜΑ ΚΑΙ ΕΝΑ ΜΥΑΛΟ ΕΥΑΙΣΘΗΤΟ, ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΥΠΟΤΑΣΣΟΝΤΑΙ ΣΤΟΥΣ «ΙΣΧΥΡΟΤΕΡΟΥΣ» ΑΝΔΡΕΣ ΟΙ ΟΠΟΙΟΙ ΛΥΜΑΙΝΟΝΤΑΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΚΑΙ ΟΡΕΓΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟ ΤΟΥΣ ΤΑ ΠΑΝΤΑ, ΜΕ ΤΗΝ «ΠΡΟΘΕΤΙΚΟΤΗΤΑ ΤΟΥΣ». ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΔΙΚΑΙΟ ΤΟΥ ΙΣΧΥΡΟΤΕΡΟΥ. ΑΥΤΟ ΗΤΑΝ ΠΑΝΤΑ. Ε, ΤΟΤΕ, ΜΗ ΜΑΣ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑΖΕΤΕ, ΠΑΙΔΙΑ. ΑΥΤΟ ΤΟ ΞΕΡΑΜΕ ΚΑΙ ΜΟΝΟΙ ΜΑΣ. ΟΝΟΜΑΖΟΥΜΕ ΤΟ ΑΡΠΑΚΤΙΚΟ ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΡΑΣΙΤΟ ΜΕ ΕΥΓΕΝΕΙΣ ΟΡΟΥΣ. ΔΕΝ ΠΑΥΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΑΡΠΑΚΤΙΚΟ ΚΑΙ ΠΑΡΑΣΙΤΟ. ΜΟΥ ΛΕΤΕ ΟΤΙ Η ΔΥΝΑΜΗ ΘΕΛΕΙ ΠΑΝΤΟΤΕ ΝΑ ΕΠΙΒΛΗΘΕΙ. ΣΥΜΦΩΝΟΙ, ΓΙΑ ΝΑ ΕΧΕΙ ΛΟΓΟ ΥΠΑΡΞΗΣ. ΟΜΩΣ, ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΦΡΟΝΤΙΣΤΙΚΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΤΟΥ ΑΛΛΟΥ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΟΥ; ΟΠΩΣ Ο ΓΟΝΕΑΣ ΒΟΗΘΑ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΤΟΥ ΟΧΙ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟ ΚΑΤΑΣΤΗΣΕΙ ΚΑΠΟΤΕ ΑΥΤΟΝΟΜΟ ΚΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΟ, ΑΛΛΑ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟ ΝΕΜΕΤΑΙ, ΕΤΣΙ ΚΑΙ ΟΙ ΕΞΟΥΣΙΑΣΤΕΣ, ΟΤΑΝ ΒΟΗΘΟΥΝ, ΒΟΗΘΟΥΝ ΓΙΑ ΝΑ ΕΞΑΡΤΗΣΟΥΝ ΚΑΙ ΝΑ ΥΠΟΔΟΥΛΩΣΟΥΝ. ΤΟΤΕ, ΠΑΙΔΕΣ, ΜΗ ΒΟΗΘΑΤΕ ΚΑΘΟΛΟΥ. ΜΟΝΗ ΛΥΣΗ Η ΦΥΓΗ, ΑΛΛΑ ΠΟΥ ΝΑ ΠΑΣ ΟΤΑΝ ΣΕ ΚΥΝΗΓΑΝΕ ΓΙΑ ΝΑ ΣΟΥ ΕΠΙΒΑΛΛΟΥΝ «ΤΟ ΚΑΛΟ ΣΟΥ»;ΜΕ ΘΡΑΣΟΣ ΗΘΙΚΟΥ ΑΠΟΤΙΜΗΤΗ ΤΩΝ ΠΑΝΤΩΝ. ΝΑΙ, ΑΓΑΠΕΣ ΜΟΥ, ΕΣΕΙΣ ΞΕΡΕΤΕ ΚΑΛΥΤΕΡΑ. ΕΣΕΙΣ ΕΙΣΤΕ ΟΙ ΕΚΛΕΚΤΟΙ ΤΟΥ ΘΕΟΥ, ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΟΛΟΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΡΟΣΚΥΝΑΝΕ. ΑΙ ΣΙΧΤΙΡ. ΣΕ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ, ΤΙ ΘΕΛΕΤΕ; ΕΧΟΥΜΕ ΚΟΙΝΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ; ΟΧΙ. ΕΓΩ ΨΑΧΝΩ ΝΑ ΒΡΩ ΤΟ ΔΡΟΜΟ ΜΟΥ, ΜΕ ΚΑΛΟΥΝ ΟΛΟΙ ΟΙ ΔΡΟΜΟΙ, ΜΕ ΦΩΝΑΖΟΥΝ ΟΛΕΣ ΟΙ ΘΑΛΑΣΣΕΣ. ΕΙΜΑΙ ΑΛΗΤΗΣ ΣΤΗΝ ΨΥΧΗ. ΔΕ ΘΕΛΩ ΝΑ ΜΕ ΠΡΟΣΚΥΝΑΝΕ, ΚΑΙ ΔΕ ΘΕΛΩ ΝΑ ΜΟΥ ΦΟΡΤΩΝΟΝΤΑΙ. ΔΕ ΘΕΛΩ ΚΑΝ ΝΑ ΜΕ ΑΓΑΠΑΝΕ. ΘΕΛΩ ΝΑ ΜΕ ΣΥΝΤΡΟΦΕΥΟΥΝ ΓΙΑ ΛΙΓΟ ΚΑΙ ΕΠΕΙΤΑ Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΤΟ ΔΡΟΜΟ ΤΟΥ. ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΤΟΣΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΩ ΚΑΝΕΙ, ΛΟΓΙΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΩ ΠΕΙ, ΣΚΕΨΕΙΣ ΠΟΥ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΝ ΚΑΠΟΙΟΝ Η ΚΑΤΙ ΝΑ ΤΙΣ ΕΝΕΡΓΟΠΟΙΗΣΕΙ. ΟΠΩΣ ΛΕΓΕΤΑΙ, ΑΠΕΙΡΑ ΣΗΜΕΙΑ ΣΤΟΥΣ ΝΕΥΡΩΝΕΣ ΤΟΥ ΕΓΚΕΦΑΛΟΥ ΑΠΟ ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΤΟ ΣΗΜΕΙΟ ΜΟΥ, Η ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΜΟΥ, ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΠΕΡΑΣΕΙ ΑΚΟΜΑ. ΤΟΣΑ ΧΡΟΝΙΑ ΦΥΛΑΚΗ ΔΕΝ ΑΡΚΟΥΝ ΓΙΑ ΝΑ ΕΚΤΙΣΩ ΤΗΝ ΠΟΙΝΗ ΤΟΥ ΟΤΙ ΓΕΝΝΗΘΗΚΑ; ΘΑ ΣΑΣ ΠΩ ΕΓΩ. ΣΕ ΛΙΓΟ ΑΠΟΦΥΛΑΚΙΖΟΜΑΙ. ΓΙΑ ΝΑ ΒΟΗΘΗΣΩ ΤΟΥΣ ΑΔΕΡΦΟΥΣ ΜΟΥ ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ ΕΚΕΙ ΕΞΩ ΜΟΝΟΙ ΚΑΙ ΑΒΟΗΘΗΤΟΙ, ΧΩΡΙΣ ΦΩΝΗ ΚΑΙ «ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΤΗΤΑ», ΓΑΜΩ ΤΟ ΚΕΡΑΤΟ ΜΟΥ.
Τετάρτη 11 Μαρτίου 2009
George Bataille, η Μητέρα μου
ΟΡΙΣΜΕΝΑ ΚΟΡΥΦΑΙΑ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΟ ΑΙΡΕΤΙΚΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ GEORGE BATAILLE, "Η ΜΗΤΕΡΑ ΜΟΥ". ΓΙΑ ΣΚΕΨΗ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑΣΜΟ.
ΤΟ ΓΗΡΑΣ ΑΝΑΝΕΩΝΕΙ ΤΟΝ ΤΡΟΜΟ ΕΠ’ ΑΠΕΙΡΟΝ. ΕΠΑΝΑΦΕΡΕΙ ΤΟ ΕΙΝΑΙ, ΔΙΧΩΣ ΤΕΛΕΙΩΜΟ, ΣΤΗΝ ΑΡΧΗ. Η ΑΡΧΗ ΠΟΥ ΣΤΟ ΧΕΙΛΟΣ ΤΟΥ ΜΝΗΜΑΤΟΣ ΔΙΑΚΡΙΝΩ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΓΟΥΡΟΥΝΙ ΠΟΥ ΟΥΤΕ Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΜΗΤΕ Η ΥΒΡΙΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΣΚΟΤΩΣΟΥΝ ΜΕΣΑ ΜΟΥ. Ο ΤΡΟΜΟΣ ΣΤΟ ΧΕΙΛΟΣ ΤΟΥ ΜΝΗΜΑΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΘΕΪΚΟΣ ΚΑΙ ΒΥΘΙΖΟΜΑΙ ΜΕΣ ΣΤΟΝ ΤΡΟΜΟ ΤΟΥ ΟΠΟΙΟΥ ΕΙΜΑΙ ΤΟ ΠΑΙΔΙ.
«Αποφάσισα να μη σου χαριστώ πια. Δεν αλλάξω τις επιθυμίες μου. Θα με σεβαστείς έτσι όπως είμαι: δεν θα κρυφτώ σε τίποτα μπροστά σου. Επιτέλους είμαι ευχαριστημένη να μην κρύβομαι πια μπροστά σου.»σ.41.
«Τότε δεν είχα τη συναίσθηση αυτού που αναμφίβολα υπήρξε: ένας παλιάτσος, όλος απρόσμενες χάρες και άρρωστες μανίες, μα πάντοτε θεσπέσιος, πάντοτε έτοιμος να δώσει ό,τι είχε.»σ.42.
«[...]το ήξερα, ήμουν έτοιμος να σκεφτώ πως δεν υπήρχε τίποτα που να μην είναι χαμένο, και πως ξαφνικά δοκίμαζα αυτήν την εκτός βολής νηφαλιότητα, η οποία θριάμβευε πάνω στο χείριστο, αναβλύζοντας ανέπαφη από το αποτρόπαιο.»σ.46.
«δεν θα ένιωθε πλέον σε μένα μια αρετή που να καθιστά μισητές τις αδυναμίες της και που ν’ανοίγει την άβυσσο ανάμεσα σ’εκείνη και σε μένα.»σ.47.
«έτρεμα και ήμουν δυστυχισμένος, αλλά ηδονιζόμουν να ξανοίγομαι σε όλη την αταξία του κόσμου»σ.57.
«δεν έψαχνα παρά τον τρόμο του κακού, παρά το συναίσθημα να καταστρέψω μέσα μου το θεμέλιο της ανάπαυσης»σ.78.
«για τα ψιχία μιας πιθανής λαιμαργίας, θα είχαμε χάσει την αγνότητά μας του αδύνατου»σ.100.
G.Bataille, Η Μητέρα μου, προλ.-μτφ.Αγγελική Πέτρα-Συρινιώτη, Εκδόσεις Άγρα,«Από την ταραχώδη νεότητα της γενιάς του ο συγγραφέας δεν θα κρατήσει παρά μια ηγεμονική γι’αυτόν αξία: την αξία του Κακού που συμπυκνώνει την πεμπτουσία της λογοτεχνίας. Σ’αυτή του την άποψη το κακό δεν το εννοεί ως το ηθικό αντίθετο του καλού, αλλά σαν τη μαύρη νύχτα του, αναγκαίο και εσωτερικό στην αντίθεση καλού-κακού, προκειμένου να γίνει πηγή ευχαρίστησης [...], να γίνει το μέτρο του καλού, να εμψυχώσει την αντίθεση, ώστε το φέγγος του καλού να προικίσει το κακό με τη μαύρη γοητεία του». σ.13.
2001
ΤΟ ΓΗΡΑΣ ΑΝΑΝΕΩΝΕΙ ΤΟΝ ΤΡΟΜΟ ΕΠ’ ΑΠΕΙΡΟΝ. ΕΠΑΝΑΦΕΡΕΙ ΤΟ ΕΙΝΑΙ, ΔΙΧΩΣ ΤΕΛΕΙΩΜΟ, ΣΤΗΝ ΑΡΧΗ. Η ΑΡΧΗ ΠΟΥ ΣΤΟ ΧΕΙΛΟΣ ΤΟΥ ΜΝΗΜΑΤΟΣ ΔΙΑΚΡΙΝΩ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΓΟΥΡΟΥΝΙ ΠΟΥ ΟΥΤΕ Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΜΗΤΕ Η ΥΒΡΙΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΣΚΟΤΩΣΟΥΝ ΜΕΣΑ ΜΟΥ. Ο ΤΡΟΜΟΣ ΣΤΟ ΧΕΙΛΟΣ ΤΟΥ ΜΝΗΜΑΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΘΕΪΚΟΣ ΚΑΙ ΒΥΘΙΖΟΜΑΙ ΜΕΣ ΣΤΟΝ ΤΡΟΜΟ ΤΟΥ ΟΠΟΙΟΥ ΕΙΜΑΙ ΤΟ ΠΑΙΔΙ.
«Αποφάσισα να μη σου χαριστώ πια. Δεν αλλάξω τις επιθυμίες μου. Θα με σεβαστείς έτσι όπως είμαι: δεν θα κρυφτώ σε τίποτα μπροστά σου. Επιτέλους είμαι ευχαριστημένη να μην κρύβομαι πια μπροστά σου.»σ.41.
«Τότε δεν είχα τη συναίσθηση αυτού που αναμφίβολα υπήρξε: ένας παλιάτσος, όλος απρόσμενες χάρες και άρρωστες μανίες, μα πάντοτε θεσπέσιος, πάντοτε έτοιμος να δώσει ό,τι είχε.»σ.42.
«[...]το ήξερα, ήμουν έτοιμος να σκεφτώ πως δεν υπήρχε τίποτα που να μην είναι χαμένο, και πως ξαφνικά δοκίμαζα αυτήν την εκτός βολής νηφαλιότητα, η οποία θριάμβευε πάνω στο χείριστο, αναβλύζοντας ανέπαφη από το αποτρόπαιο.»σ.46.
«δεν θα ένιωθε πλέον σε μένα μια αρετή που να καθιστά μισητές τις αδυναμίες της και που ν’ανοίγει την άβυσσο ανάμεσα σ’εκείνη και σε μένα.»σ.47.
«έτρεμα και ήμουν δυστυχισμένος, αλλά ηδονιζόμουν να ξανοίγομαι σε όλη την αταξία του κόσμου»σ.57.
«δεν έψαχνα παρά τον τρόμο του κακού, παρά το συναίσθημα να καταστρέψω μέσα μου το θεμέλιο της ανάπαυσης»σ.78.
«για τα ψιχία μιας πιθανής λαιμαργίας, θα είχαμε χάσει την αγνότητά μας του αδύνατου»σ.100.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)