Aς ρίξουμε μια ματιά στο παρακάτω βίντεο. Είναι ένα ντοκυμανταιρ για το πώς μεταχειριζόμαστε ως ανθρώπινο είδος τα ζώα, και δη αυτά που καταλήγουν στο πιάτο μας ή μας ντύνουν, ή μας κάνουν συντροφιά. Βλέποντάς το πραγματικά συνειδητοποίησα το πόσο αστείο και φρικώδες είναι το να καυχιόμαστε για τον πολιτισμό μας (τους κάθε είδους 'ναούς' μας) που είναι θεμελιωμένοι στη φρίκη, στον πόνο, στην αιματοχυσία και την αναλγησία. Καιρός να καθαρίσουμε τα κελάρια μας, συνάνθρωποι. Ρίξτε μια ματιά....
http://video.google.com/videoplay?docid=-5165231031895551470
Δευτέρα 29 Δεκεμβρίου 2008
Σάββατο 27 Δεκεμβρίου 2008
Βρίσκω εξαιρετικά ενδιαφέρον το παρακάτω απόσπασμα και το αναρτώ:
«πίσω από τη θεραπευτική με μέσο την κίνηση, που χρησιμοποιείται είτε χάρη στις μετατροπές που προκαλεί στην μελαγχολία είτε χάρη στην κανονικότητα που επιβάλλει στη μανία, κρύβεται η ιδέα μιας κηδεμόνευσης του αλλοτριωμένου πνεύματος από τον κόσμο-πρόκειται για μια «καθυπόταξη» και συνάμα για έναν προσηλυτισμό: η κίνηση επιβάλλει το ρυθμό της αλλά, παράλληλα, με την ποικιλία ή τον νεωτεριστικό χαρακτήρα της, προκαλεί συνεχώς το πνεύμα να βγει από τον εαυτό του και να επιστρέψει στον κόσμο. […]. Ηθικό θέμα: επιστροφή στον κόσμο, παραδοχή της σοφίας του, καινούργια ένταξη του ανθρώπου στη γενική τάξη πραγμάτων κι έτσι λησμονιά της τρέλας, που αποτελεί τη φάση της καθαρής υποκειμενικότητας.[…]. Η τρέλα, πλάνη και παράπτωμα, σημαίνει ανηθικότητα και συνάμα μοναξιά- είναι αποτραβηγμένη από τον κόσμο και την αλήθεια, κι ακριβώς γι’ αυτό είναι φυλακισμένη στο κακό…»
Μ.Φουκώ, Η Ιστορία της Τρέλας, Ηριδανός, σ.176.
τρέλα και ελευθερία από τον καταναγκασμό του κόσμου και της κοινωνίας. τρέλα ως το όριο του πολιτισμού, το ακραίο σημείο, το φαντασιακό όριο πέρα από το οποίο τελειώνει η κανονικότητα και το εντός. το σημείο όπου χαράσσονται τα σύνορα του επιτρεπτού και όπου ανυψώνονται τα τείχη που θα κλείσουν έξω τους 'ασεβείς και απροσάρμοστους'.
Σάββατο 6 Δεκεμβρίου 2008
Λίγες σκέψεις που έκανα τελευταία και θέλω να τις μοιραστώ:
Σκεφτομαι τι πάει να πει να έρχεσαι αντιμέτωπος με ότι περισσότερο φοβάσαι.
και μάλιστα όχι μόνο εσύ. Με ό,τι ο άνθρωπος φοβήθηκε την πρώτη μέραμετά που έπαψε να είναι ζώο και να τον καθοδηγεί το ένστικτο τι δηλαδή σημαίνει να έρχεται κανείς πρόσωπο με πρόσωπο με την ανάγκη και την έλλειψη μέσων για την ικανοποίησή της ή έστω πρόσωπο με πρόσωπο με την απειλή αυτής.
Να θωρεί με μάτια μισάνοιχτα σαν μην πιστεύοντας ακόμη την στην αρχή-αρχή του δρόμου προδοσία αυτού που όχι μόνο είχε την βλακεία να θεωρεί αναγκαία δικό του, παρά πρέπει να σας πω πως δεν διέθετε και λόγω ευαισθησίας, ηλικίας , άγνοιας και κακής κατασκευής μηχανισμών αυτοστήριξης (ξέρετε, υπάρχουν κάτι -βιολογίες να τις πω; Άσε, μη ρωτάω, θα φάω ξύλο από αριστερούς και άλλους προοδευτικούς ότι είμαι του βιολογικού ντετερμινισμού, του επάρατου νέο-θετικισμού με γενετικά μουστάκια και γενικώς θα φάω επιστημονικοφιλοσοφική παντοφλιά .Ψυχολογίες να τις πω; Κι άμα φάω ξύλο από όσους είναι της κοινωνιολογικής σχολής και δεν πιστεύουν στις ψυχολογικές καταβολές alone,αλλά μονάχα στις περιβαλλοντικές επιδράσεις τις οποίες δεν θα τονίσω κατάλληλα και μπλα μπλα μπλα, καθότι είμαι άτομο του νεοφιλελευθερικού γουρουνισμού-ατομισμού και μπλα μπλα μπλα [τουλάχιστον αυτοί δε ρίχνουν παντόφλες, είναι ξενέρωτοι μια ζωή και το μόνο που μπορούν να σου κάνουν είναι το νευρικό σύστημα πατέ χήνας –εκείνο το αηδιαστικό λιωμένο πράμα-ωχ, να τώρα θα μου την πέσουν και οι γκουρμεδιάρηδες ως σε αστοιχείωτο ον που δεν γνωρίζει τι του γίνεται και τι ποιεί η αριστερά και η δεξιά.
Ουυπς, ξέφυγα, το παίρνω αλλιώς και ήδη έχω ανοίξει μια παρένθεση και μια αγκύλη και βαριέμαι να θυμηθώ από πού ξεκίνησα γιατί μου κάνει τρελό κέφι να γράφω σαν τον Τζέημς Τζόυς, μια για το θεό και μια για τα νεφρά ωχ, εξασφάλισα εξάσφαιρη σφαλιάρα και από τους διανοουμενοκουλτουριάρηδες μπόζο με τα φουντωτά μαλλιά, τις άσχημες γκόμενες με τα ταγάρια και γενικότερα το σύμπαν του μετανεωτερικού, του μεταμοντερνικού, του λογοτεχνικού και πάει λέγοντας. Κλείνω στα γρήγορα παρένθεση και πάω να δω τι γίνεται, τι τελοσπάντων ξεκίνησα να λέω πριν εξασφαλίσω παντοφλομπλαμπλαδοσφαλιαροπόλεμο στην κούτρα μου. Α, ναι, ξεκίνησα να λέω για το τι γίνεται με εκείνα τα παιδιά με τη θεμελιώδη δυσανεξία. Που δεν ανέχονται τίποτε. Και ειδικότερα, τα παχιά λόγια, τις εξορθολογικοποιήσεις του συμβιβασμού, φυσικά τον συμβιβασμό καθεαυτό, τη γαμημένη καθημερινότητα, τη διεκπεραίωση έργων που συνίστανται στο να τρέχεις τις επιλογές άλλων που στηρίζονται στην καταναγκαστική κατάπειση και άλλα τέτοια επιστημονικά. Και πάνω από όλα που δεν ανέχονται ούτε τις προηγούμενες γενιές ούτε και τις επόμενες. Το γαμημένο ξενέρωμα. Το χρόνο που περνάει από πάνω τους και τους αφήνει όλο και πιο disillusioned. Που μεγαλώνουν και τους έρχεται να ουρλιάζουν «ΈΛΕΟΣ, ΑΦΗΣΤΕ ΜΕ ΗΣΥΧΟ». Και αντί για αυτό ευχαριστούν τους δυνάστες τους και καταπίνουν το θυμό τους. Και προσδοκούν ένα μέλλον που δεν έρχεται ποτέ, για χρόνια και χρόνια. Γιατί αυτό που επιθυμούν δεν γίνεται ομαδικά, δεν γίνεται συλλογικά, δεν συμπεριλαμβάνει την αμοιβαία ή μονόδρομη εκμετάλλευση που αποτελούν το εννοιολογικό περιεχόμενο της περίφημης φράσης «ανθρώπινες σχέσεις». Αυτό που προσδοκούν είναι αυθεντικά βιώματα και το μόνο που καθημερινά και για έτη πολλά πρέπει να ανέχονται είναι η συνεχής απόκρυψη της επιθυμίας και του συναισθήματος, των σκέψεων και των ιδεών προς χάριν μιας ειρήνης του τρόμου και μιας ισορροπίας του τρόμου.
Λοιπόν, αυτά. Δεν πειράζει που τα μισά τα έγραψα ως DA FLEUR και στη μέση επενέβην ο Ιππος ο Χλωρός, ξέρετε, το πνεύμα που συχνά πυκνά αντικαθιστά την DA FLEURικότητα έτσι? Εσείς θα βρείτε το δρόμο και το χαμένο νόημα, το οποίο είναι ούτος ή άλλως προαιρετικό και αυθαίρετο (the arbitrary nature of meaning, καταπληκτικό σιντάκι που εμένα ως άσχετο άτομο με τις κατηγοριοποιήσεις της σύγχρονης μουσικής, μου φαίνεται ότι "εγγράφεται στο ίδιο μεγάλο και βαθύ ρεύμα που εντάσσεται το κίνημα του νταντασμού", πω, πω, μια φράση με την οποία ο Ιππος αποδεικνύει τη βαθιά κουλτούρα του ή κοροιδεύει τη DA FLEUR, δεν έχω καταλάβει. Σας αφήνω τώρα, πάω στον ψυχαναλυτή μου...
Σκεφτομαι τι πάει να πει να έρχεσαι αντιμέτωπος με ότι περισσότερο φοβάσαι.
και μάλιστα όχι μόνο εσύ. Με ό,τι ο άνθρωπος φοβήθηκε την πρώτη μέραμετά που έπαψε να είναι ζώο και να τον καθοδηγεί το ένστικτο τι δηλαδή σημαίνει να έρχεται κανείς πρόσωπο με πρόσωπο με την ανάγκη και την έλλειψη μέσων για την ικανοποίησή της ή έστω πρόσωπο με πρόσωπο με την απειλή αυτής.
Να θωρεί με μάτια μισάνοιχτα σαν μην πιστεύοντας ακόμη την στην αρχή-αρχή του δρόμου προδοσία αυτού που όχι μόνο είχε την βλακεία να θεωρεί αναγκαία δικό του, παρά πρέπει να σας πω πως δεν διέθετε και λόγω ευαισθησίας, ηλικίας , άγνοιας και κακής κατασκευής μηχανισμών αυτοστήριξης (ξέρετε, υπάρχουν κάτι -βιολογίες να τις πω; Άσε, μη ρωτάω, θα φάω ξύλο από αριστερούς και άλλους προοδευτικούς ότι είμαι του βιολογικού ντετερμινισμού, του επάρατου νέο-θετικισμού με γενετικά μουστάκια και γενικώς θα φάω επιστημονικοφιλοσοφική παντοφλιά .Ψυχολογίες να τις πω; Κι άμα φάω ξύλο από όσους είναι της κοινωνιολογικής σχολής και δεν πιστεύουν στις ψυχολογικές καταβολές alone,αλλά μονάχα στις περιβαλλοντικές επιδράσεις τις οποίες δεν θα τονίσω κατάλληλα και μπλα μπλα μπλα, καθότι είμαι άτομο του νεοφιλελευθερικού γουρουνισμού-ατομισμού και μπλα μπλα μπλα [τουλάχιστον αυτοί δε ρίχνουν παντόφλες, είναι ξενέρωτοι μια ζωή και το μόνο που μπορούν να σου κάνουν είναι το νευρικό σύστημα πατέ χήνας –εκείνο το αηδιαστικό λιωμένο πράμα-ωχ, να τώρα θα μου την πέσουν και οι γκουρμεδιάρηδες ως σε αστοιχείωτο ον που δεν γνωρίζει τι του γίνεται και τι ποιεί η αριστερά και η δεξιά.
Ουυπς, ξέφυγα, το παίρνω αλλιώς και ήδη έχω ανοίξει μια παρένθεση και μια αγκύλη και βαριέμαι να θυμηθώ από πού ξεκίνησα γιατί μου κάνει τρελό κέφι να γράφω σαν τον Τζέημς Τζόυς, μια για το θεό και μια για τα νεφρά ωχ, εξασφάλισα εξάσφαιρη σφαλιάρα και από τους διανοουμενοκουλτουριάρηδες μπόζο με τα φουντωτά μαλλιά, τις άσχημες γκόμενες με τα ταγάρια και γενικότερα το σύμπαν του μετανεωτερικού, του μεταμοντερνικού, του λογοτεχνικού και πάει λέγοντας. Κλείνω στα γρήγορα παρένθεση και πάω να δω τι γίνεται, τι τελοσπάντων ξεκίνησα να λέω πριν εξασφαλίσω παντοφλομπλαμπλαδοσφαλιαροπόλεμο στην κούτρα μου. Α, ναι, ξεκίνησα να λέω για το τι γίνεται με εκείνα τα παιδιά με τη θεμελιώδη δυσανεξία. Που δεν ανέχονται τίποτε. Και ειδικότερα, τα παχιά λόγια, τις εξορθολογικοποιήσεις του συμβιβασμού, φυσικά τον συμβιβασμό καθεαυτό, τη γαμημένη καθημερινότητα, τη διεκπεραίωση έργων που συνίστανται στο να τρέχεις τις επιλογές άλλων που στηρίζονται στην καταναγκαστική κατάπειση και άλλα τέτοια επιστημονικά. Και πάνω από όλα που δεν ανέχονται ούτε τις προηγούμενες γενιές ούτε και τις επόμενες. Το γαμημένο ξενέρωμα. Το χρόνο που περνάει από πάνω τους και τους αφήνει όλο και πιο disillusioned. Που μεγαλώνουν και τους έρχεται να ουρλιάζουν «ΈΛΕΟΣ, ΑΦΗΣΤΕ ΜΕ ΗΣΥΧΟ». Και αντί για αυτό ευχαριστούν τους δυνάστες τους και καταπίνουν το θυμό τους. Και προσδοκούν ένα μέλλον που δεν έρχεται ποτέ, για χρόνια και χρόνια. Γιατί αυτό που επιθυμούν δεν γίνεται ομαδικά, δεν γίνεται συλλογικά, δεν συμπεριλαμβάνει την αμοιβαία ή μονόδρομη εκμετάλλευση που αποτελούν το εννοιολογικό περιεχόμενο της περίφημης φράσης «ανθρώπινες σχέσεις». Αυτό που προσδοκούν είναι αυθεντικά βιώματα και το μόνο που καθημερινά και για έτη πολλά πρέπει να ανέχονται είναι η συνεχής απόκρυψη της επιθυμίας και του συναισθήματος, των σκέψεων και των ιδεών προς χάριν μιας ειρήνης του τρόμου και μιας ισορροπίας του τρόμου.
Λοιπόν, αυτά. Δεν πειράζει που τα μισά τα έγραψα ως DA FLEUR και στη μέση επενέβην ο Ιππος ο Χλωρός, ξέρετε, το πνεύμα που συχνά πυκνά αντικαθιστά την DA FLEURικότητα έτσι? Εσείς θα βρείτε το δρόμο και το χαμένο νόημα, το οποίο είναι ούτος ή άλλως προαιρετικό και αυθαίρετο (the arbitrary nature of meaning, καταπληκτικό σιντάκι που εμένα ως άσχετο άτομο με τις κατηγοριοποιήσεις της σύγχρονης μουσικής, μου φαίνεται ότι "εγγράφεται στο ίδιο μεγάλο και βαθύ ρεύμα που εντάσσεται το κίνημα του νταντασμού", πω, πω, μια φράση με την οποία ο Ιππος αποδεικνύει τη βαθιά κουλτούρα του ή κοροιδεύει τη DA FLEUR, δεν έχω καταλάβει. Σας αφήνω τώρα, πάω στον ψυχαναλυτή μου...
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)