Η ποιητική αδεία της Χριστίνας Φλώρου ανατρέπει το κρατούν ιδεολόγημα της υπάρχουσας αδροσιάς. Στα εκπονήματα που παραθέτει και καταθέτει με ψυχικό σθένος στο παρόν βιβλίο η εμπνευσμένη ποιήτρια κυριαρχεί πολυδιάστατα και πολυσήμαντα το μεγαλείο της εντεινόμενης μεθεξης και της διύλισης του πάθους. Η όσμωση των λεκτικών αναφορών της συνδράμει ανεπιφύλακτα και καίρια σε μια κοσμογονία αλλαγών και ενταξιακής περιπέτειας που αξίζει να γευτεί κάθε αναγνώστης. Θεματολογικά το συναίσθημα στα γραφόμενα ως επήρεια μιας απόλυτα σοβαρής πολιτικής πράξης εντείνει συνοπτικά τη προσοχή μέσα από το μυστήριο στο αντικείμενο της επιλογής .Οι λέξεις τοποθετημένες σε διάστασησυγκρότησης σε ελεύθερο στίχο συνδέονται ευπρόσδεκτα με τις εκδοχές της σύνθεσης και καλύπτουν τους ισχυρισμούς της θέασης που πέρα από την ατομική οπτική ανελίσσεται σταδιακά και βαθμιαία σε συλλογικό επίπεδο διαπραγμάτευσης και διευθέτησης. Η αισθαντική διάκριση που επιτελείτε χρονικά στο πλαίσιο της έκφρασης αντιπαραθέτοντας κάθε διαφοροποίηση εξελίσσεται επιφορτισμένα σε ανάταση . Αναδεικνύει το προσχέδιο της αναδρομικής συμβατικότητας της σημερινής ζωής και συνιστά αποκλειστικά τη καθολική ένταξη σε σημάνσεις που εμφορούνται αμετάκλητα από την συνείδηση και παράλληλα τη πλήρη αντίρρηση . Η Χριστίνα Φλώρου αξιώνει με ανατρεπτικό τρόπο την αισθητικοποίηση της ευθύνης απέναντι στην έρευνα ανοίγοντας τους ορίζοντες της με αμετάκλητους προκαθορισμούς που νοούνται σαν διαύγεια άποψης και θέσης. Η ιδιαιτερότητα της στη ποιητική απόδοση αγγίζει ενορχηστρωμένα μια ιδιάζουσα και ιδιότυπη ανασύνδεση που συνδράμει στην ιδεογραμμική επανασύνδεση των θεματικών προθέσεων. Συσσωρεύει τη σύλληψη της επαληθεύσης και εκθέτει με έμφυτη εμμονή οτι συμπλέκεται χωρίς επαναλήψεις με την αξιολόγηση των συνειρμών.Στο ενδιαφέρον ποιητικό κείμενο της διατυπώνεται εξαίρετα μια μνημονική διεργασία ,μια ανθρωπολογική και συναισθηματική ενδοσκόπηση με αναφορά στα εσώτερα εννοιακά τοπία που δίνει οντότητα σε διαπιστώσεις και διατυπώσεις που κινούν ιδανικές καταστάσεις. Οι αμφίδρομες ψυχολογικές και κοινωνιολογικές αποτιμήσεις που πραγματοποιεί μέσα από ένα λόγο μετουσιωμένο ,αφαιρετικό και αποστασιοποιημένο συντονίζουν μια νεωτεριστική, μεταμοντέρνα γραφή που ωστόσο ενέχει στοιχεία κλασικού ύφους. Διδάσκει και διδάσκεται. Δεν αφήνεται σε προ χειρότητες .Η ποιητική φλόγα της ξεφεύγει από τα συνηθισμένα πρότυπα. Μεταλλάσσεται έντεχνα, γίνεται ελεγειακή διατηρώντας έναν ακέραιο συμβολισμό. Η διάθεση που παρεπιδημεί στη σκέψη της πολλαπλασιάζεται με συντονισμό. Η σύλληψη της εύλογα και ευφρόσυνα είναι δοξαστικά έκρυθμη και προφητικά έρρυθμη. Εμπεριέχει μια κατάνυξη, μια μεταφυσική και ασυμβίβαστη χροιά διάβασης που συνοδοιπορεί με τη ψυχοστασία της πέννας.
ΛΕΟΝΤΙΟΣ ΠΕΤΜΕΖΑΣ ΙΣΤΟΡΙΚΟΣ ΤΕΧΝΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου