Aς ρίξουμε μια ματιά στο παρακάτω βίντεο. Είναι ένα ντοκυμανταιρ για το πώς μεταχειριζόμαστε ως ανθρώπινο είδος τα ζώα, και δη αυτά που καταλήγουν στο πιάτο μας ή μας ντύνουν, ή μας κάνουν συντροφιά. Βλέποντάς το πραγματικά συνειδητοποίησα το πόσο αστείο και φρικώδες είναι το να καυχιόμαστε για τον πολιτισμό μας (τους κάθε είδους 'ναούς' μας) που είναι θεμελιωμένοι στη φρίκη, στον πόνο, στην αιματοχυσία και την αναλγησία. Καιρός να καθαρίσουμε τα κελάρια μας, συνάνθρωποι. Ρίξτε μια ματιά....
http://video.google.com/videoplay?docid=-5165231031895551470
1 σχόλιο:
Αγαπητή Αβάσταχτη, συνάνθρωπε και γήινε συγκάτοικε,
Χαίρομαι για όλους εσάς που δεν σας αρέσει ο «καναπές», που δεν επαναπαύεστε, που ψάχνετε, διαμαρτύρεστε, το λέτε, το φωνάζετε. Εγώ ο τελευταίος όλων, με χίλιες δυο «αμαρτίες» καταγεγραμμένες στο βιβλίο της ζωή μου, προσθέτω μιαν άποψη για τη κατάντια μας.
Οι λόγοι της σημερινής συμπεριφοράς του ανθρώπου προς τους άλλους γήινους συγκάτοικούς του, ζώα και φυτά, προέρχεται κατά κύριο λόγο από τον αποσυμβολισμό της έννοιας τεσσάρων λέξεων:
Επιθυμία, Χρησιμότητα, Δύναμη, Αγάπη.
Α) Επιθυμία και Χρησιμότητα.
Θα ήθελα να πω δυο πράγματα για τη διαφορά μεταξύ της επιθυμίας του ανθρώπου να αποκτήσει κάτι και της χρησιμότητας αυτών.
Για κάθε άνθρωπο η έννοια της χρησιμότητας γεννιέται τη στιγμή που μια επιθυμία αφυπνίζεται ή δημιουργείται. Χωρίς την ύπαρξη της επιθυμίας η χρησιμότητα παύει να υπάρχει με επακόλουθο την απόρριψη, την εγκατάλειψη, την ασυνείδητη εκμετάλλευση.
Α1) Δύναμη και Αγάπη.
Ο άνθρωπος και οι δογματικές θεωρίες που τον ακολουθούν τον έχουν κάνει να πιστέψει ότι έχει διαχωριστεί από την φύση, ότι η «μάνα» φύση έχει να κάνει με οτιδήποτε υπάρχει στην γη εκτός από «ΑΥΤΟΝ». Μια ψευδαίσθηση που την αντιλαμβάνεται όταν έρχεται αντιμέτωπος με κάθε «ακραίο φυσικό φαινόμενο» ή όταν είναι «Μόνος στη Φύση». Πρόκειται για μια επιθυμία του να καταστεί ξεχωριστός από τη φύση. Θεωρεί λοιπόν την Φύση κάτι το χρήσιμο. Η φύση όμως «αντιλαμβάνεται» και «αντιδρά». Η «μάχη» εμπεριέχει ανάπτυξη δυνάμεων. Η δύναμη της φύσης υπερτερεί της δύναμης τους ανθρώπου. Για να «δαμάσει» τη διαφορά της δύναμης, χρησιμοποιεί το συναίσθημα της Αγάπης. Η επιθυμία του για Δύναμη τον κάνει να χρησιμοποιεί την Αγάπη. Και ενώ όλα «πηγαίνουν καλά», κατά την άποψή του, κάτι το μαρτυρά, κάτι τον προδίδει και «αποκαλύπτεται». Ο προδότης είναι ο ίδιος ο εαυτός του, ο εγκέφαλός του ο οποίος δεν μπορεί να πει ψέματα. Τον προδίδει μέσα από την αόρατη επικοινωνία που υφίσταται ασυνείδητα μεταξύ όλων των γήινων όντων, ζώων και φυτών. Τον προδίδει η αγνωμοσύνη για τη χρησιμοποίηση του υπέρτατου αγαθού, της Αγάπης. Του αρχέγονου συναισθήματος της Αγάπης. Ενός συναισθήματος, η έννοια του οποίου είναι συνώνυμη των εννοιών της Αλήθειας και αλλά του Σεβασμού της ζωής και της ύπαρξης όλων των γήινων συγκάτοικων μας.
Μακάρι η επιθυμία του ανθρώπου για την απόκτηση Δύναμης, να μην γίνει αιτία απαξίωσης και απόρριψης των εννοιών της Αγάπης και του Αλληλοσεβασμού.
Μακάρι η Δύναμη που χρησιμοποιούν οι άνθρωποι για την Αγάπη, να καταστεί μεγαλύτερη από την Αγάπη τους για τη απόκτηση Δύναμης .
Ιωάννης Π.
http://koinonia4all.blogspot.com/
Δημοσίευση σχολίου